ทำไมตัวละครบางตัวถึงไม่เข้ากับหนังที่แสดง

หนังที่สร้างมาจากเรื่องจริงมีไหม คำตอบแบบชัดเจน มีแน่นอน แต่ในเรื่องราวของหนังทั้งหมดก็จะมีเรื่องที่ถูกดัดแปลงให้น่าสนใจเพิ่มขึ้นเล็กน้อย เพื่อการขายได้ของหนัง หรือเพื่อความสนุกของหนัง การเพิ่มเติมเนื้อหานั้น ก็ต้องทำการขออนุญาตเจ้าของเรื่องเสียก่อน เพราะจะถือว่าเป็นการไม่ให้เกียรติกับเจ้าของ แต่ในการสร้างหนังหลายๆ ครั้ง การเพิ่มเนื้อหาหรือบทบาทเข้าไปก็จะมาในรูปแบบคำพูด บางคำพูดที่ตัวละครกำลังอินกับบทมากๆ ก็จะมีคำพูดที่ดีออกมา แล้วคำพูดเหล่านั้นก็จะติดปากเป็นกระแสอย่างรวดเร็ว อย่างหนังเรื่อง “สตาร์วอร์” ก็จะมีคำพูดที่ว่า “พลังจงอยู่ในตัวเจ้า” คำเพียงคำเดียวเหมือนเป็นพลังที่จะอยู่กับเราตลอดไป กลายเป็นว่าตัวละครตัวที่พูดนี้ไปที่ไหนก็ต้องพูด แล้วเด็กๆ ก็จะชอบมาก เหมือนให้พลังกับทุกคน เหมือนการให้พรจากพระเกจิดังๆ กันเลย หรืออย่างหนังเรื่องคนเหล็ก ก็มีคำติดปากที่จัดว่าเป็นคำง่ายๆ แต่ก็ฟังดูแล้วก็ดูน่าติดตามไม่น้อย นั้นคือ i will be back แปลตรงตัวว่า “ฉันจะกลับมา” ซึ่งคำนี้กลายเป็นกระแสที่พูดเล่นกันตลอดมาจนถึงทุกวันนี้ไม่เพียงแค่คำพูดเหล่านี้เท่านั้น ยังมีท่าทางอีกหลายอย่างที่เป็นกระแสตามหนังออกมา ยกตัวอย่างการทำท่าทางบอกรัก แบบง่ายๆ ทำมือเป็นรูปหัวใจ ซึ่งก็มาจากหนังเกาหลีที่นิยมบอกรักกัน ซึ่งมันก็เป็นเรื่องราวที่น่ารักมากๆ ตอนนี้ก็ทำกันอย่างแพร่หลาย หรือการแต่งหน้าแต่งตัวของตัวละคร ที่ดูแล้วก็น่ารัก หรือบางครั้งก็แต่งตัวหลุดโลกไปเลย แต่ที่แน่ๆ กว่านั้น ในบรรดานักแสดงผู้ชายทั้งหลาย พอหุ่นดีก็ทำให้ชายหนุ่มที่กำลังดูอยู่ก็เกิดอยากจะหล่อ อยากจะล่ำแบบเหล่านักแสดงบ้าง ก็กลายเป็นกระแสการออกกำลังกายอย่างรวดเร็ว ก็จัดว่าเป็นเรื่องที่ดีไม่น้อย เป็นเรื่องที่ทุกคนควรต้องทำอย่างเร็วกันด้วย
ถ้ามองย้อนกลับไปดูตัวละครของหนัง ก็ต้องยอมรับว่าคนที่เลือกผู้แสดงนำมานั้น จัดว่าตาถึงอย่างมาก ที่เลือกนักแสดงมารับบทบาทได้เข้ากับตัวละครที่เขียนขึ้นมาได้อย่างสมบูรณ์แบบที่สุด แค่ผู้จัดได้อ่านเนื้อเรื่องก็พอที่จะเดาออกแล้วว่าตัวละครตัวนี้ต้องเป็นใครอย่างไร แล้วจะเล่นยาวต่อเนื่องได้หรือไม่ การเลือกตัวนักแสดงนั้นจัดว่าเป็นเรื่องที่ไม่ธรรมดาอย่างมาก ถ้าเลือกตัวผิดต่อให้ได้บทดีแค่ไหนก็ไม่มีทางที่จะทำให้หนังประสบความสำเร็จไปได้ ดูอย่างหนังไทยก็พอจะรู้ หนังไทยบางเรื่อง จ้างนักแสดงราคาคาตัวสูงลิบลิ่วแต่พอหนังออกสู่ตลาด กลับกลายเป็นว่าไม่สามารถทำเงินได้ด้วยเนื้อหาที่ไม่เข้ากับตัวละคร จากหนังที่จะทำเงินการเป็นหนังเสียเงินไปโดยเปล่าประโยชน์
ก่อนที่จะเข้าสู่วงการหนัง ไม่ใช่เรื่องง่ายๆเลยที่จะสร้างตัวหนังสือให้กลายเป็นภาพ เป็นการแสดงที่เข้าถึงบทบาทได้ คนที่เขียนบททำการเขียนด้วยหัวใจแล้วใส่ความคิดเล่าเรื่องออกไป คนที่จะสานต่อให้เกิดเป็นความจริงต้องมีความคิดที่ตรงกัน และตัวแสดงก็ต้องสื่อเข้าถึงด้วยเหมือนกัน เรียกว่า ตัวละครได้ถูกกำหนดมาตั้งแต่ก่อนจะสร้างหนังด้วยซ้ำ